Féile an Fhéileacáin

Bhí féileacán beag darb ainm Seán ina chónaí i ngairdín álainn lán le bláthanna geala agus féar glas. Bhí an ghrian ag taitneamh go hard sa spéir agus bhí an lá foirfe le haghaidh eachtraíochta. Bhí Seán an-fhuinniúil agus i gcónaí ag léim ó dhuilleog go duilleog, ag baint taitnimh as an saol.

Lá amháin, agus é ag léim thart, chonaic sé rud éigin aisteach ag gluaiseacht i bhfad i gcéin. Bhí sé fiosrach agus shocraigh sé dul níos gaire chun a fháil amach cad a bhí ann. Nuair a shroich sé an áit, chonaic sé go raibh sé ina chruinniú de na feithidí eile sa ghairdín. Bhí siad go léir ag caint faoi rud éigin tábhachtach.

"Cad atá ar siúl anseo?" a d'fhiafraigh Seán, ag léim isteach sa chiorcal.

"Táimid ag pleanáil féile mhór don samhradh," a mhínigh an damhán alla, a bhí ina cheannaire ar an gcruinniú. "Beidh ceol, damhsa, agus bia blasta ann. Táimid ag iarraidh ar gach duine páirt a ghlacadh agus cabhrú linn é a eagrú."

Bhí Seán ar bís. "Is breá liom ceol agus damhsa! Cad is féidir liom a dhéanamh chun cabhrú?"

"Bhuel," a dúirt an damhán alla, "táimid ag lorg duine a bheidh i gceannas ar an gceol. Tá a fhios againn go bhfuil tú an-mhaith ag seinm an veidhlín."

Bhí Seán an-sásta leis an tairiscint. "Cinnte, beidh áthas orm an ceol a sholáthar!" a dúirt sé go bródúil.

Le linn na seachtainí ina dhiaidh sin, chaith Seán gach lá ag cleachtadh a chuid ceoil. Bhí sé ag iarraidh a chinntiú go mbeadh an ceol foirfe don fhéile. Bhí na feithidí eile ag obair go dian freisin, ag maisiú an ghairdín le ribíní agus soilse ildaite.

Ar deireadh, tháinig an lá mór. Bhí an ghairdín lán le feithidí ó gach cearn, agus bhí an t-atmaisféar lán le sceitimíní. Thosaigh Seán ag seinm a veidhlín, agus bhí an ceol chomh álainn gur thosaigh gach duine ag damhsa.

Bhí an fhéile ina rath mór, agus bhí gach duine an-sásta. Bhí Seán bródúil as a chuid oibre agus as an gcaoi ar éirigh leis an gceol a chur ar fáil. Bhí sé sásta go raibh sé in ann cabhrú lena chairde agus go raibh sé mar chuid de rud chomh speisialta.

Ag deireadh an lae, agus an ghrian ag dul faoi, shuigh Seán síos ar dhuilleog mhór agus bhreathnaigh sé ar an ngairdín. Bhí sé sásta agus buíoch as an saol álainn a bhí aige, agus bhí a fhios aige go raibh cairde iontacha aige a bhí i gcónaí ann dó.